Miłość w czasach zarazy , to moja ulubiona książka...G.G.Marqueza. Miłość do pracy jest silniejsza z każdym dniem, odwiedziłąm dziś pracownię...nic się nie zmieniło, tylko straszna cisza i pustka bez Was. To Wy tworzycie to miejsce :( Mam nadzieję,że szybko tu wrócicie. Poniżej link do filmiku:
1.Znane Wam dobrze ćwiczenie zegarowe. Spytaj mamę: "Jaki jest Twój ulubiony kolor?"
.Potem spytaj tatę. Spytaj ciocię lub babcię i dziadka albo wujka-kogoś kto CIĘ WYCHOWUJE!
Takim kolorem wypełnij kwiatek. Codziennie wpisuj za co jesteś wdzięczny/a ....pamiętaj , że wielu rzeczy nie muszą robić np. kupować zabawek, czy sprzątać. Robią wiele rzeczy , bo Cię KOCHAJĄ!
Praca niech jest wykonana w Paint i odesłana na e-mail :agodyla@gmail.com
2. W drugim tygodniu będziesz mówić osobom, którym jesteś za coś wdzięczny/a- DZIĘKUJĘ. Nikt nie czyta w naszych myślach ;D
Trzeba pokazać, że jesteś wdzięczny.
Pamiętaj co mówiliśmy, wielu rzeczy mama i tata nie muszą robić....robią to, bo Cię kochają. Kiedy jesteś wdzięczny i mówisz "dziękuję" okazujesz to.
WDZIĘCZNOŚĆ+DZIĘKUJĘ=RADOŚĆ
Gdy ludzie widzą wdzięczność, widzą SENS , czynienia dobra, robią dobre rzeczy chętniej. Spróbujmy w tym tygodniu. Wykonaj 2 obrazki jeśli chcesz (1 dla mamy, 2 dla taty). Możesz też wykonać 1. Możesz wybrać też innego członka rodziny. Startujemy!!!
Trudne czasy nadeszły, zachęcam rodziców do ćwiczenia w domu. Jak stymulować różne zmysły podaję pomysły do realizacji w domu. Poczyniłyśmy film...zapraszamy na naszą balkonową plażę- piaskownicę ;)
Dotyk
Dotyk-ćwiczenie SI, terapia ręki( piasek kinetyczny /slime/glut/kinetic sand) Jak zrobić?
Aby dodatkowo stymulować wzrok można dodać barwniki, brokaty, a węch olejki zapachowe-naturalne.
Ze względu na to, że każde dziecko jest wyjątkowe, wszystkie zabawy i ćwiczenia dopasowujemy indywidualnie do dziecka i do jego aktualnych możliwości.
Przedmioty dostarczane do stymulacji dotykowej powinny mieć zróżnicowaną strukturę powierzchniową. Bogactwo proponowanych wrażeń dotykowych pozwala dziecku na rozwijanie i przeżywanie różnych doświadczeń zmysłowych.
Propozycje rodzajów powierzchni:
miękka,
twarda,
gładka,
śliska,
chropowata,
cienka,
gruba,
szorstka,
puszysta,
gąbczasta,
ostra,
kłująca,
ciepła,
zimna,
wilgotna.
Propozycje zabaw i ćwiczeń stymulujących zmysł dotyku dziecka
Zabawa w wyczuwanie powierzchni, po której chodzę
Cel: stymulacja dotykowa, słuchowa.
Sposób realizacji:
Rozkładamy przed dzieckiem chodniczek o zmiennej fakturze powierzchni, a następnie zapraszamy je na bosy spacer po chodniczku.
Spodziewany efekt: oswojenie dotykowe dziecka z powierzchnią o różnej fakturze.
Modyfikacje: dziecko chodzi po folii bąbelkowej, po folii malarskiej, po szarym papierze, po sztucznej trawie, po wykładzinie, po futerku. Dziecko dotyka powierzchni o różnej fakturze różnymi częściami ciała (całą dłonią, opuszkami palców, grzbietem dłoni, stopą, palcami stopy …), dziecko chodzi po drodze zrobionej ze swoich odbitych stóp, do których są przyklejone materiały o zróżnicowanej strukturze, dziecko pokonuje bosymi stopami szlak ze sznurka, do którego przyczepione są gryzaki, gumowe zabawki, supły …
Zabawa w rozróżnianie i grupowanie przedmiotów o takiej samej fakturze
Terapeuta rozkłada przed dzieckiem znane mu przedmioty o różnej fakturze oraz dwa jednakowe kosze. Naprowadza dziecko mówiąc „Do tego kosza włóż same pluszowe przedmioty, a do tego kosza włóż przedmioty plastikowe”. W pierwszej podjętej próbie terapeuta pokazuje dziecku, w jaki sposób ma ono wykonać zadanie. Następnie dziecko samodzielnie grupuje przedmioty.
Spodziewany efekt: dziecko potrafi segregować przedmioty o różnej fakturze.
Uwagi: stopniowo zwiększamy liczbę przedmiotów do segregacji.
Modyfikacje: łączenie w pary przedmiotów o przeciwstawnych cechach powierzchni (np. gładka – szorstka, miękka – twarda), łączenie w pary woreczków z materiałem o różnej strukturze (z kasztanami, fasolą, grochem, szklanymi kulkami).
Terapeuta kładzie przed dzieckiem masę plastyczną oraz różnego rodzaju foremki, plastikowe, nożyki i nożyczki, wałeczki. Zachęca dziecko do dotykania, ugniatania, rozciągania, lepienia, darcia, oklejania, formowania. Terapeuta nazywa każdą aktywność podejmowaną przez dziecko wzbogacając przy tym słownictwo dziecka. Terapeuta nazywa kolory mas plastycznych. Pokazuje dziecku, w jaki sposób może ono uformować z danej masy kulkę, czy wałeczek. Zachęcając dziecko do współpracy, wspólnie bawią się masą plastyczną (dotykanie, ugniatanie, ściskanie, rozciąganie, lepienie, rozrywanie, darcie, oklejanie, formowanie). Terapeuta zachęca dziecko do dialogu na temat wykonywanych czynności.
Spodziewany efekt: dziecko doświadcza różnego rodzaju mas plastycznych, rozwija koordynację wzrokowo-ruchową, wzbogaca słownictwo.
Uwagi: w zabawach tych można wykorzystać różnego rodzaju masy (solne, papierowe …), gąbki, gazety, papiery, materiał przyrodniczy itp.
Modyfikacje: zabawa z cieczą newtonowską (mąka wymieszana z wodą) – dziecko bawi się cieczą, może robić kulki, szukać zatopionego guzika, może barwić ciecz kawałkami bibuły – dodatkowo stymulacja wzrokowa), do cieczy można również dodać zapach (dodatkowo stymulacja węchowa).
Wkładamy kolorową kartkę gazety w dłonie dziecka. Terapeuta trzyma dłonie dziecka i wykonuje nimi czynności darcia papieru. Należy pamiętać, aby dziecko skupiało wzrok na wykonywanej czynności. Po każdorazowej udanej próbie, gdy dziecko wykazuje najmniejszą współpracę chwalimy je. W miarę nabywania tej umiejętności przez dziecko wycofujemy podpowiedź manualną.
Spodziewany efekt: rozwój poczucia sprawczości, dziecko potrafi drzeć papier.
Zabawa w gniecenie folii aluminiowej (folii bąbelkowej, bibuły)
Cel: stymulacja dotykowa, wydłużanie czasu skupienia uwagi.
Sposób realizacji:
Wkładamy w dłonie dziecka kawałek folii aluminiowej. Terapeuta trzyma dłonie dziecka i wykonuje nimi czynność zgniatania folii. Zwracamy uwagę na skupianiu wzroku dziecka na wykonywanej czynności. Po każdorazowej udanej próbie chwalimy dziecko. W miarę nabywania tej umiejętności przez dziecko wycofujemy podpowiedź manualną.
Spodziewany efekt: rozwój sprawności motorycznej dłoni, rozwój poczucia sprawczości – dziecko potrafi zgniatać folię aluminiową.
Modyfikacje: porwane kawałki folii bąbelkowej dziecko zgniata w kulki i próbuje umieścić je w plastikowej butelce o dużym otworze, następnie celując w mały otwór.
Stawiamy przed dzieckiem koszyk z kilkoma znanymi dziecku przedmiotami o różnej fakturze. Terapeuta bierze dłonie dziecka, dotyka nimi kolejno przedmioty i krótko je opisuje, np. twardy klocek, miękka gąbka, puchaty miś … Następnie prosi dziecko „Podaj mi przedmiot, który jest twardy ”. Jeżeli dziecko nie potrafi wykonać polecenia, terapeuta kieruje dłonie dziecka w kierunku szukanego przedmiotu. Każda udana próba jest nagradzana pochwałą.
Spodziewany efekt: dziecko rozpoznaje przedmioty przez dotyk, dziecko nazywa dotykane przedmioty.
Modyfikacje: dotykanie, manipulowanie, macanie z otwartymi oczami, z zawiązanymi oczami (zabawa „czarodziejski worek”, „tajemnicze pudełko”- dziecko wyjmuje przedmiot z worka oraz wskazuje go na obrazku, identyfikuje, nazywa; jeżeli jest to zabawka, może naśladować odgłosy przez nie wydawane – zabawy dźwiękonaśladowcze: brm, brm – auto, hau, hau – pies, miał – kot), wyszukiwanie i nazywanie przedmiotów zakopanych w misce z fasolą, ryżem, makaronem, pociętą bibułą.
Zabawy z materiałem spożywczym
Cel: stymulacja dotykowa, wzrokowa, smakowa.
Sposób realizacji:
Wkładamy ręce dziecka do dżemu, kisielu, cukru, soli, śmietany, kremu itp. Pozwalamy dziecku cieszyć się doznaniami dotykowymi, smakowymi, zapachowymi.
Spodziewany efekt: zaznajomienie dziecka z różnorodną gamą doznań, wzbudzenie jego radości oraz poczucia sprawczości.
Modyfikacje: całe spektrum doznań zapewniają dzieciom zabawy z sensoplastyki – dotykanie dłońmi i stopami mąki, ugotowanego makaronu, kisielu, budyniu, rozsypanych przypraw …
Zabawy z wodą
Cel: stymulacja dotykowa.
Sposób realizacji:
Stawiamy przed dzieckiem dwie miski z wodą – w jednej misce znajduje się woda ciepła, a w drugiej woda zimna. Zachęcamy dziecko do włożenia rąk do wody. Zadajemy dziecku pytanie „W której misce jest woda ciepła?”, „W której misce jest woda zimna?”.
Spodziewany efekt: dziecko identyfikuje wodę ciepłą i wodę zimną.
Uwagi: woda nie może być ani za zimna, ani za gorąca.
Modyfikacje: ucząc dziecko doświadczania wody, możemy wprowadzić element mycia rąk, mycia zabawek. Do wody dodajemy sól do kąpieli, szampon – stymulacja węchowa, barwnik – stymulacja wzrokowa, z wody dziecko może wyławiać zamrożone plastikowe i kolorowe kostki do drinków oraz gumowe piłeczki o różnej strukturze.
Zabawa z gumkami do włosów
Cel: stymulacja dotykowa, usprawnianie małej motoryki, rozwijanie koordynacji wzrokowo-ruchowej.
Sposób realizacji:
Podajemy dziecku kilka kolorowych gumek do włosów o różnej fakturze (frotki, gumowe gumki, gumki z obszyciami), pozwalamy dziecku doświadczać różnorodnych faktur, a następnie nakładamy frotki na paluszki dziecka. Mówimy „Zdejmij frotki”, „Załóż frotki na swoje palce”, „Załóż frotki na moje palce”. Udzielamy dziecku pochwał.
Spodziewany efekt: dziecko potrafi założyć gumki na palce swoje i drugiej osoby.
Modyfikacje: w podobny sposób można stymulować dziecko zakładając na jego ręce bransolety, gumki do włosów z przyszytymi koralikami, muszelkami, szklanymi kuleczkami. Gumki dziecko może również zakładać na słoiczek, czy butelkę.
Zabawa w szorstkie – gładkie
Cel: stymulacja dotykowa.
Sposób realizacji:
Terapeuta pokazuje dziecku dwie tabliczki. Przesuwa dłonią po jednej z nich i mówi „Gładkie”, przesuwając dłonią po drugiej tabliczce mówi „Szorstkie”. Następnie ujmuje dłoń dziecka i przesuwając nią po pierwszej tabliczce mówi do dziecka „Gładkie”, przesuwając dłoń dziecka po drugiej tabliczce mówi do niego „Szorstkie”. W dalszej kolejności terapeuta pyta dziecko „Pokaż mi gładkie”, „Pokaż mi szorstkie”. Każda udana próba zostaje nagrodzona pochwałą.
Spodziewany efekt: dziecko ocenia strukturę powierzchni za pomocą zmysłu dotyku.
Terapeuta rozkłada przed dzieckiem odwrócone memo sensoryczne (po dwie jednakowe karty z przyklejoną strukturą: ryż, folia bąbelkowa, pomarszczona bibuła, sznurek, koło wycięte z filcu). Terapeuta podaje dziecku jedną kartę i mówi: „Znajdź taką samą”, błędnie odgadnięte karty dziecko odkłada i szuka dalej takiej samej karty. Za każdą udaną próbę dziecku zostaje udzielona pochwała.
Spodziewany efekt: dziecko dobiera w pary karty o takiej samej strukturze.
Terapeuta rozkłada na stoliku przed dzieckiem miseczki z kolorową mazią, zachęca dziecko do włożenia palców w maź i pomalowania nimi kartki papieru. Terapeuta nie zmusza dziecka do zanurzenia dłoni w farbie, zachęca doświadczenia masy palcem. Chwali dziecko za każdą udana próbę malowania palcami.
Spodziewany efekt: dziecko potrafi malować palcami.
Modyfikacje: można wzbogacić doznania dotykowe poprzez dosypanie do farby piasku. Do malowania palcami używamy również pianki do golenia, masła orzechowego, kolorowego budyniu.
Zabawa w „Pudełko ze skarbami”
Cel: stymulacja dotykowa.
Sposób realizacji:
Wycinamy w przykrywce pudełka po butach dziurę. Do pudełka wkładamy kłębki wełny, guziki, klocki, szklane kulki, samochodziki, zwierzątka. Dziecko wkłada rękę przez dziurę i mówi, czego dotyka.
Spodziewany efekt: dziecko poprawiło umiejętność rozróżniania przedmiotów bez korzystania ze zmysłu wzroku.
Uwagi: Proponujemy dziecku, żeby wyczuwało ukryte w pudełku przedmioty raz prawą ręką, raz lewą ręką (stymulujemy w ten sposób pracę obydwóch półkul mózgowych).
Stawiamy przed dzieckiem zakręcony słoik. Mówimy „Spójrz, odkręcam pokrywkę” demonstrując dziecku czynność odkręcania słoika. Następnie bierzemy ręce dziecka próbując wspólnie odkręcić pokrywkę. Polecamy dziecku „Odkręć pokrywkę”. Nagradzamy dziecko za każdą udaną próbę odkręcenia pokrywki. Kiedy dziecko nauczy się odkręcać pokrywkę pokazujemy mu, w jaki sposób można pokrywkę zakręcić.
Spodziewany efekt: dziecko potrafi odkręcić i zakręcić pokrywkę, skupia uwagę na wykonywanej czynności, ma poczucie sprawczości.
Modyfikacje: do zabaw w zakręcanie i odkręcanie wprowadzamy różne rodzaje zakrętek, śrub, zamków z kluczami. Do odkręconego słoika dziecko wkłada małą zabawkę i zakręca go, do odkręconej butelki dziecko wkłada guziki i zakręca butelkę.
Terapeuta siada obok dziecka, ujmuje jego rękę i maszerując po niej palcami mówi wierszyk „Idzie myszka do braciszka – tu wskoczyła – tam się skryła”, palce terapeuty chowają się kolejno pod pachę i na kark dziecka. Po wykonaniu kilku masażyków w różnych miejscach na ciele dziecka, terapeuta zachęca dziecko do wykonania takiego samego masażyku na osobie terapeuty. Terapeuta chwali dziecko za aktywność w zabawie.
Spodziewany efekt: dziecko reaguje pozytywnie (z radością) na dotyk, potrafi wykonać masażyk na drugiej osobie, ma poczucie sprawczości.
Uwagi: dziecięce masażyki można wykonywać z dzieckiem przed lustrem, z udziałem olejków zapachowych.
Autor: Dorota Majcher – pedagog specjalny, terapeuta pedagogiczny, liderka do spraw Wczesnego Wspomagania Rozwoju Dziecka z województwa świętokrzyskiego.
Marzymy dzisiaj o prostych rzeczach, które mieliśmy na codzień ...Szukam ochotników do wspierania się on-line poprzez kontakt, pisanie bajek. Będę je czytać osobiście chętnym, młodszym dzieciom. Niech bajki przyniosą nam nadzieję w oczekiwaniu na powrót do szkoły.
Tęsknię za Waszymi roześmianymi twarzami....i tysiącem pytań na minutę... Marzymy o kontakcie z przyrodą, wolnością i o kontakcie z bliskimi...Ja marzę aby zorganizować zabawy dla wolontariatu, wspólne podchody :D trzymajcie się zdrowo.
Bajki ślijcie na e-mail: a.dyla@sp-20.pl
Doczekamy się...już wkrótce będzie dobrze :D
Polecam stronę Bajkowy Tata, gdzie znajdziecie inspiracje, czytajcie młodszemu rodzeństwu. Bajka na czasie, aby znikął strach i niepewność.
Pewnego dnia jeden wirus w koronie
Postanowił wejść komuś na gołe dłonie
Wszyscy myśleli, że szybko w powietrzu utonie,
Lecz rozprzestrzenia się niczym dobrego obiadu wonie.
Mały wredny wirus po Ziemi się panoszy
Nawet upał, wichura czy mróz go nie płoszy
Zaczął swą podróż od dalekich Chin
Już wielu krajach pozostawił mnóstwo złowrogich min.
Przez niego w domach codziennie siedzieć musimy,
Lekcje przez Internet z nauczycielami robimy
Z kolegami ze szkoły czy przedszkola już się nie bawimy
Czasu spędzonego w domu już tak bardzo nie chwalimy.
Po co to wszystko pewnie pytacie?
Jako dzieci założę się, że milion pytań zadajecie
Jedni rodzice opowiadają wszystko bardzo dokładnie
Inni nie chcą was denerwować i tłumaczą codzienność trochę nieporadnie.
Pozwólcie, że bajkowo wyjaśnię, o co w tym wszystkim chodzi
Ponieważ z różnych źródeł wiele błędnych informacji dochodzi
Koronawirus jak jego inni kuzyni powoduje choroby
Gorączkę, kaszel, złe samopoczucie i bóle głowy.
Gdy napadną nas bakterie, bierzemy antybiotyki,
Gdy zaatakują nas wirusy, stosujemy inne praktyki
Na wirusy nie ma lekarstw typowych
Są szczepionki, ale potrzeba czasu na stworzenie nowych.
Wirusy najczęściej roznoszą się przez kontakt z drugim człowiekiem
Niezależnie jakim odznacza się wiekiem
Mogą też przetrwać na różnych przedmiotach, klamkach czy opakowaniach
Nie znajdziemy ich jednak w ugotowanych, smacznych, domowych daniach.
Nie ma gwarancji, że wirus do naszego układu odpornościowego w końcu nie zapuka
Mimo tego, że zostaniemy w domu on ciągle nowych nosicieli szuka
Można jednak stosować różne zabiegi, aby jemu życie utrudnić
I jego pojawienie w naszym domu znacznie opóźnić.
Niech każdy zostanie w domu, jak długo tylko może
Niech nas nie korcą na razie zabawy na dworze
Myjmy ręce nawet dwadzieścia razy w ciągu dnia
Niech dotykanie przedmiotów poza domem będzie jak największa zbrodnia.
Cierpliwość, spokój i wiara w naukowców może nas teraz uratować,
Aby zdrowie, normalność i naszą rutynową codzienność zachować
Kochane dzieci wiem, że sytuacja jest dla was nowa i nietypowa
Ale po to są dorośli, aby nie bolała was od takich spraw głowa.
Wykorzystajcie ten czas na gry i zabawy, na które zwykle nie macie dużo czasu
Wiem, że w tym czasie nie możecie pójść nawet na spacer nawet do lasu
Ale w domu też można ciekawie czas zorganizować
I żadnym wirusem nie trzeba będzie się wtedy przejmować.
Bajka
o kotach i zagubionym króliku-Julia Duda 8a
Pewnego
słonecznego dnia dwa kotki bawiły się ze sobą na podwórku, gdy
nagle zauważyły coś dziwnego. W krzakach coś zaczęło się
poruszać. Postanowiły to sprawdzić. Podeszły ostrożnie do
rośliny i zauważyły małego białego króliczka.
-Miau,
co ty tutaj robisz?- zapytał się jeden z kotów.
-Ja
się chyba zgubiłem-odpowiedział nieśmiało króliczek.
-Gdzie
jest twój dom?-odezwał się drugi kotek.
-Nie
wiem, odszedłem na chwilę od mamy i po chwili jej już nie było.
-Pomożemy
ci znaleźć rodzinę-uśmiechnął się pierwszy kotek.
Wszyscy
wspólnie ruszyli w poszukiwania domku króliczka, po 20 minutach
spacerku króliczek zauważył znaną łąkę.
-Tutaj
zawsze chodzę z mamą!-krzyknął z radości i pobiegł na łąkę.
Kotki
poszły za nim gdy nagle zauważyły pewny domek.
-Króliczku!
To chyba twój domek!
Króliczek
szybko pobiegł do domku i zauważył tam swoją mamę.
-Dziękuje
wam bardzo za znalezienie mojego syna-powiedziała mama królik- w
podziękowaniu zapraszam was na ciastko i herbatkę.
-Dziękujemy,
chętnie coś zjemy-uśmiechnęły się kotki.
Kotki
i króliczki spędziły miły wieczór w rodzinnej atmosferze, po
czym kotki wróciły do domku i z radością wspominały ten dzień.
„Historia małego słonika”(strach przed ciemnością)
-Natalia Korpok
Malutki słonik, bardzo bał się ciemności, ufo i pająków. Co wieczór, gdy gasło światło w jego pokoju pojawiał się ogromny pająk albo lądowało wielkie ufo z zielonymi ufoludkami, bardzo się wtedy bał.
Pewnej nocy, kiedy się bardzo przestraszył pobiegł do pokoju rodziców i zawołał mamę słonicę. Wtedy powiedział rozpłakany: Mamusiu, co noc przychodzi do mnie bardzo duży pająk lub ląduje wielkie ufo, nie umiem zasnąć ze strachu.
Mama poszła ze słonikiem do jego pokoju. Zgasili światło i usiedli na łóżku, sprawdzając czy jeszcze są stwory. Zaczęli się rozglądać świecąc latarką. Po chwili mama oznajmiła: Pająk i ufoludki się przestraszyły nas, już tu nie wrócą. Chłopiec z niedowierzaniem rozejrzał się po pokoju i stwierdził, że rzeczywiście niczego już tam nie było.
Mama postanowiła mu wszystko wyjaśnić i zaczęła mówić: Kochanie, jesteś mądrym chłopcem i musisz wiedzieć, że jest coś takiego jak strach. Czy gdy zapalasz światło znika pająk i ufoludki?- zapytała mama. Tak. -Oznajmij słonik. Więc mama mówiła dalej. To znaczy,że to jest LĘK, bo tego nie ma! -Każdy się czegoś boi. Ja się boję wysokości. Gdy jestem wysoko np. na najwyższym piętrze w bloku to boję się, że spadnę, ale zamykam oczy i liczę do siedmiu i głęboko oddycham, wtedy się uspokajam. Można też myśleć o czymś przyjemnym, na przykład liczyć lody -mmmmm pycha, mogę liczyć całą noc.Za to ty boisz się gdy jest ciemno, bo myślisz, że coś jest w pokoju, ale to tylko wyobraźnia, nie ma się czego bać, tego tak naprawdę nie ma tutaj. Przegoniliśmy stwory i już tu nie wrócą: powiedziała mama, pocieszając.- A teraz idź spać. Jutro pójdziemy na lody. Chłopiec ze szczęściem powiedział: Dziękuję mamusiu, dobranoc. Dobranoc odpowiedziała mama słoń.
Nad ranem mały słonik skakał z radości. W końcu przespał całą noc, nic już do niego nie przyszło. Zrozumiał, że z lękiem trzeba walczyć i warto się kogoś poradzić. A gdy ma problem zamyka oczy i liczy pyszne lody, uspokajając się.
Pamiętaj,gdy czegoś się boisz....powiedz o tym komuś bliskiemu, oceń czy to strach (czy rzeczywiście zagrozenie istnieje),a jeśli to lęk.....zwalcz go wyobraźnią.....to najpotężniejsza broń.
BAJKA
O Niedźwiadku TOMKU (o separacji z rodzicem).Autor:Maria P. klasa 1
Pewnego słonecznego
dnia mały misiu Tomek bawił się w swoim pokoju autkami
w wyścigi. Nagle mama weszła do środka, było widać, że
jest smutna . Mały misiu szybko podbiegł i zapytał: -co się stało
? Mama zapłakana powiedziała:- twój tatuś wyjechał za granicę
do wielkiej dżungli . Mały misiu zaczął płakać i krzyczeć na
cały głos, skakać i tupać łapką . Przez przypadek stłukł
prawą łapką dzbanek . Mama wtedy jeszcze bardziej się rozpłakała,
bo misiu miał skaleczoną łapkę . Szybko pobiegli do kuchni, mama
wyjęła plaster i przykleiła synkowi na łapkę .
Następnego dnia misiu
postanowił zaprosić swoich przyjaciół do domku. Jego przyjaciele
to czarna pantera Franek i lwica Sabina, znają się już od
przedszkola, a teraz razem chodzą do pierwszej leśnej klasy. Razem
zjedli pyszny obiad-gołąbki. Lwica Sabinka podbiegła do misia
Tomka i spojrzała na jego prawą łapkę i z piskiem spytała :-co
się stało? Franek aż piskął i podbiegł do misia, potem poszli
do pokoju misia i opowiedział im wszystko.
Tomek opowiedział im o tacie i dodał, że bardzo mu smutno
. A oni go przytulili i powiedzieli, że
postarają się mu pomóc. Postanowili napisać list. Poprosili mamę
o kartkę papieru i zaczęli pisać:
„ Kochany tato wracaj szybko, twój synek Tomek. Kocham cię
i pozdrawiam od Sabinki i Franka.” Następnie
wysłali list do taty poprze doczepienie go do nóżki gołębia.
Jeśli nie wiecie, tak kiedyś dostarczano listy...tak, tak kiedyś
nie było internetu;)
Sześć dni później przyleciał list i wpadł do kuchni.
Mama zawołała synka: -Tomku spójrz, co przyniósł nasz gołąb.
Tomek w pośpiechu wyjął list z koperty i ze spokojem
przeczytał:”Kochany Tomku to ja twój tata Olek. Cieszę się
bardzo, że napisałeś do mnie list. Nie wiem kiedy przyjadę
najszybciej za trzy tygodnie, pa pa synku życzę szczęścia i
zdrowia”.
Następnego dnia mały misiu rano skakał i śmiał się mama
zapytała się synka:- z czego się tak cieszysz? Synek powiedział
:-bo tata wczoraj napisał list, w którym pisał, że wróci
najszybciej za 3 tygodnie. Mama uśmiechnęła się i go mocno
przytuliła:- jutro możemy iść na pizzę i zaprosić Sabinkę i
Franka. -Tak tak! Powiedział podekscytowany misiu. Następnego dnia
rano misiu usłyszał dzwonek do drzwi jaskini. Spojrzał przez
dziurkę w drzwiach (judasz) i zobaczył tam swoich przyjaciół.
12 tygodni później misiu Tomek miał urodziny i dostał od mamy
pyszny pszczeli miodek , a w drzwiach stanął długo
wyczekiwany gość. -Za niedługo wakacje- powiedział tata.
-Zarezerwowałem wyjazd na Teneryfę. Trzymał w prawej łapce trzy
bilety na Teneryfę . Tomek skakał z radości i śmiał się,a tata
i mama przyłączyli się do zabawy i wszyscy skakali trzy godziny .
PAMIĘTAJ TRZEBA WIERZYĆ, ŻE WSZYSTKO SIĘ UŁOŻY I UDA i nie bać
się pytać o przyczynę ...
„Historia
odważnej małpki”(lęk przed badaniem krwi)
Małpka-Kapucynka
o imieniu Leopold, miała wielu przyjaciół i wspaniałą rodzinkę.
Leopold rósł silny i zdrowy , lubił się uczyć (najbardziej
interesował się dinozaurami i grami komputerowymi). Był bardzo
odważny, nie bał się duchów i innych stworów, bo wiedział,że
one nie istnieją. Czy na pewno był odważny?
Rodzina
małpek mieszkała w pniu wielkiego drzewa w środku dżungli.
Pewnego razu, kiedy obudził się rano i zszedł na dół do kuchni,
usłyszał słowa mamy : -Kochanie, jutro musimy pojechać do lekarza
na kontrolne badanie krwi. Leopol bardzo bał się igły i nie
wspomina dobrze ostatniego spotkania na tego typu badaniu. Kiedy mama
zauważyła przerażenie na twarzy syna, postanowiła mu wszystko
wyjaśnić i przygotować do jutrzejszego spotkania.
Zaczęła
tłumaczyć: , opowiem Ci jak to będzie wyglądało, bo możesz nie
pamiętać ostatniego badania, bo byłeś bardzo mały. Pójdziemy do
takiego fajnego pokoju, w którym się przedstawisz. Potem Pani
pielęgniarka zaprosi Cię na taki duży, wygodny fotel. Wtedy
odwrócisz się do mnie i porozmawiamy jak Ci
dzień mija, opowiesz mi, co zbudujesz, jak wrócisz z klocków albo
w grze. Pani tylko Cię delikatnie dotknie, da wacik i wrócimy do
domu, nic nie poczujesz i nim się obejrzysz będziemy już wychodzić
do domu. Synek uważnie wysłuchał mamy i po rozmowie poszli na plac
zabaw.
Na
następny dzień mama obudziła małpkę i prosiła aby się ubrał,
pościelił łóżko, zjadł śniadanko i przygotował się do
wyjścia. Do lekarza poszedł też tata, który znał się najlepiej
na budowaniu. Kiedy dotarli do lekarza, czekali w poczekalni, aż
ktoś ich zawoła. Po chwili przyszła miła Pani żyrafa i
zapytała:- jak się czuje mój dzielny pacjent?. Ona na to
odpowiedziała: -Bardzo się denerwuję. Pani oznajmiła: -Nie ma
czego, nawet nic nie poczujesz. Mama złapała go za łapkę i poszli
za panią doktor do pokoju. Tata został na zewnątrz, bo
wymyślili,że będą odmierzać czas. Gdy drzwi się zamknęły
włączył stoper. Umówili się, że jeśli wszystko potrwa krócej,
niż 5 minut i 20 sekund, to pójdą do ulubionej restauracji.
Leopold usiadł w fotelu wygodnie, odwrócił głowę w stronę mamy,
a ona zaczęła pytać, aby zmienić temat badania,
choć na chwilkę. Co będziemy jedli dzisiaj?- zapytała mama.
Małpka odpowiedziała: -Śniło mi się, że byliśmy u babci, a
potem poszliśmy na lody. Mama się uśmiechnęła i stwierdziła:
-Zaraz tak zrobimy. Pani żyrafa przetarła ramię chłopca wacikiem
i powiedziała: -to już wszystko. Małpka
zaskoczona : -to już? Nic nie poczułem. Chłopiec podziękowała
(bo wie, że to dla jego zdrowia). Gdy drzwi się otwarły tata
zawołał: - 4 minuty i 8 sekund , brawo !
Po
wszystkim poszli do restauracji, którą wybrał Leopold, a potem do
babci, żeby wszystko jej opowiedzieć.
Małpka
teraz wie, że gdy będzie bardzo bał się takich badań to zamyka
oczy lub odwraca się w stronę mamy i rozmawia, snują plany na
cały dzień. Z każdym badaniem boi się mniej.
Morał
jest taki: jeśli się czegoś bardzo boimy, trzeba z tym walczyć na
różne sposoby. Warto zmieniać temat rozmowy ( jak w wypadku tej
bajki) lub powiedzieć o strachu komuś bliskiemu, a on zawsze coś
poradzi. A badanie krwi na ogół nie jest takie straszne, często
igła przeraża, ale mimo, że groźnie wygląda nic takiego nie może
nam zrobić, jest tylko małą igiełką. A badanie krwi , zastrzyk,
kroplówka, szczepionka, często ratują zdrowie i życie.
Teraz
można powiedzieć, że Leopold jest odważny i mądry. Pokonał
strach. Bo on ma tylko wielkie oczy.
Tak jest bez Was:
Plik dla chłopców
Albo piaskiem kinetycznym, Natan ma w domku, a kto nie ma może go zrobić.
